Portal „IRB” ogłasza Konkurs Literacki „O pióro IRB”. To konkurs pod honorowym patronatem „Przeglądu Australijskiego”

Maciej Wysiadecki-Banaś

Prowadzi Pan Portal „Internetowa Republika Bemowo”. „IRB” ma wiele działów, powstają nowe, rozrastają się dotychczasowe. Kiedy były narodziny Portalu i co Pana zainspirowało aby go stworzyć?

- Miło mi słuchać tego co pani mówi, ale gdyby nie przypadki nie wymyśliłbym czegoś takiego sam. Najistotniejszym z wydarzeń było spotkanie na jesień 2002 r. młodego dziennikarza z zacięciem informatycznym Artura Grzaszczyka. Namówiliśmy się razem, że warto byłoby w warszawskiej dzielnicy Bemowo uruchomić internetową gazetę publicystyczną otwartą dla wszystkich.

Nie mieliśmy na ten cel ani grosza, ale akcja oparta na reklamach lokalnych firm zaskoczyła i w lutym 2004 r. już zaistnieliśmy w sieci. Potem jeszcze dwa lata dyskusji, majsterkowania z kodem i ze statycznej witryny przedzierzgnęliśmy się w miarę nowoczesny projekt, czyli dynamiczny w zarządzaniu treścią portal. Artur wykonał tytaniczną pracę i stało się. Istniejemy. Działów rzeczywiście jest sporo i kiedy dokooptujemy do redakcji jakiegoś tytana pracy ruszymy jak burza.

W tym roku po raz pierwszy Portal „IRB” ogłasza Konkurs Literacki. Proszę o więcej informacji na ten temat.

- No nie, już cała Warszawa o tym wie, a miała pani nie puścić pary z ust.

Ale czytelnicy za oceanem jeszcze nie.

- Ha, zatem maleńkie wprowadzenie. Kiedy prezydentem Warszawy był Lech Kaczyński zainicjował coroczny literacki konkurs „O pióro Prezydenta Warszawy”. Inicjatywa po trzech latach została zarzucona. Stolica nie ma więc konkursu literackiego w systemie open. Jednakże warszawiacy po dwóch latach reaktywują go z dużo mniejszym budżetem, ale nie mniejszym rozmachem.

Konkurs jest prozatorski. System open konkursu znaczy tyle że jest dostępny dla wszystkich biegle władających językiem polskim, zwłaszcza w piśmie. Nie ma kategorii, ani wiekowych, ani dorobkowych. No i najistotniejsze nie ma granic. Temat jest wyzwolony z większości ograniczeń, ale nie będę cytował gdyż wkrótce będzie ogłoszony. Nagrody oczywiście zaskakujące i w jakimś sensie ponadczasowe. Ich kolekcjonerska wartość będzie z roku na rok rosła, prestiż również.

Czy Konkurs „O pióro IRB” będzie organizowany co roku w podobnym terminie? I czy przewiduje Pan, ze w przyszłości Konkurs zostanie poszerzony o kategorię „POEZJA”?

- Jeśli uczestnicy dopiszą, a nie zrujnuje mnie, ani współautorów ten pomysł na zdrowiu i wigorze to...co roku nie wiem. Może co dwa lata, może na przemian proza, poezja. Nie lubię planować. Sztuka (poza malarstwem) nie znosi ram. To tak pół żartem, pół serio.

Patronat honorowy nad Konkursem objął „Przegląd Australijski”. Rozumiem, że organizatorzy konkursu liczą na udział Australijskiej Polonii?

- To bardzo miła wiadomość. Serdecznie dziękujemy i zapraszamy. Australia to przykład integracji różnych kultur wzajemnie się szanujących i ubogacających to jakby zalążek otwartej cywilizacji. Cywilizacji marzeń na miarę III tysiąclecia.

Udział polonii australijskiej w konkursie będzie ciekawym doświadczeniem twórczym i czytelnicy tylko na tym zyskają. Życzę powodzenia.

Wróćmy zatem do Pańskiego Portalu „IRB”. Dla jakich czytelników jest on przeznaczony?

- Niezależnie myślącej, o szerokich horyzontach inteligencji, zarówno humanistycznej jak i technicznej, otwartej na interaktywny kontakt społeczno-kulturowy. A że jest to portal warszawski jesteśmy niejako stygmatyzowani historią tej wyjątkowej metropolii.

W ostatnich czasach wiele papierowych czasopism przeżywa kryzys, natomiast jak przysłowiowe grzyby po deszczu powstają nowe portale internetowe. Czy uważa Pan, że Portale stanowią przyszłość dla pisarzy, ponieważ młode pokolenie chętniej czyta z ekranu monitora niż z książki?

- Papierowe czasopisma przeżywają kryzys ponieważ forma przerosła treść i nikt nie próbuje czytać powtarzanych informacji z 4-ch niby niezależnych agencji Reuters, CNN, BBC, czy AFP. Klika w Onet i to samo wie.

Powstające jak grzyby po deszczu portale, jak grzyby szybko usychają, są bo nikomu się ich nie chce wycinać.

O przyszłości wybitnie uzdolnionych pisarzy portal, czy szerzej ujmując Internet, decyduje w takim samym stopniu jak pióro, kałamarz i papier sto lat temu.

Nawet jak do użytku wejdzie bardzo tani e-papier, a to jeszcze sprawa mam wrażenie ponad 5-ciu lat i tak beztroskie czytanie w tramwaju, wannie, pod parasolem i jeszcze w kilku innych ustronnych miejscach zapewni tylko papier.

Młode pokolenie, albo wcale nie czyta, albo kocha książeczki, książki, a nawet bardzo wydumane księgi. Proszę poszukać w księgarni tytułu „Piratologia”, a wtedy przyzna mi pani rację, ze sztuka wydawnicza i pisarska od papieru nie odejdą jeszcze baaardzo długo. Rozkręcam się, więc rzucę jeszcze jeden przykład. Kino, telewizja, wideo a tymczasem teatr jak fascynował tak i fascynuje tłumy.

Na co zwraca Pan, przede wszystkim, uwagę oceniając twórczość innych, co jest konieczne przy redaktorowaniu każdej gazety czy portalu?

- U pisarzy pióro, potrafiące malować w mojej wyobraźni - przykład w „Zawieje, zamiecie” u Odojewskiego: pióro lekko komentujące perypetie bohatera przykład w „Gwiazdy w ogrodzie” Joanny Lustyki.

A redagowanie portalu IRB, bo o tym mogę mówić to po prostu zabawa. Gdyby mi jeszcze za to płacili!

Dziękuję za rozmowę.

Wywiad przeprowadziła Jurata Bogna Serafińska