Rafał Ścieżka – Registered Nurse – chłopak który mając 22 lata, ma w swoim życiorysie 12 lat doświadczenia zawodowego. On naprawdę wie co robi

Rafał Ścieżka

Mama Grażyna: – Jest późna noc 1986 roku w krakowskim Specjalistycznym Szpitalu Ginekologicznym. Niedawno otwarty wyposażony przez amerykańską Polonię, niestety posiada załogę z niezbyt jankeską mentalnością. Na szeregu łóżkach kilka kobiet w różnym wieku stara się siłami natury dać nowe życie córce lub synowi. Położne i pielęgniarki czują w kościach późną porę, popijają więc kawę i rozmawiają, jak za te marne pieniądze przeżyć od pierwszego do pierwszego.

Na jednym z łóżek leżę ja. Młoda blondynka, która już od kilku godzin stara się wydać na świat potomka. Na oddział zagląda spóźniony lekarz dyżurny, który miał być w domu już trzy godziny temu, ale coś nie poszło tak jak planował. Przyszedł się pożegnać i sam nie wiedział czy powiedzieć nam „dobranoc” czy „dzień dobry”. Przechodząc koło mojego łóżka zauważa dramatycznie gasnący puls dziecka. Nagle wszystko dzieje się jak w amerykańskim medycznym serialu. Błyskawiczne przewożą mnie na salę operacyjną wydając w biegu decyzję: - „cesarskie cięcie”! W godzinę później na świat przychodzi chłopiec. Na jego malutkiej rączce pielęgniarka przypina dewizkę. W rubryce waga pisze 2200 gram, w rubryce imiona – Rafał Jacek, w rubryce nazwisko – Ścieżka.

Tata Jacek: – Pierwsze pięć lat (prawie) Rafał spędza w Krakowie. Chodzi z mamą na długie spacery, odwiedza ze mną krakowski rynek gdzie karmimy gołębie, w cukierni Starowicza przy ulicy Stradom kupuję mu placki z serem, te same, które mój ojciec mnie kiedyś kupował. W 1990 roku podejmujemy decyzję o wyjeździe do Australii i na przekór znajomym pukającym się w czoło docieramy do kraju kangurów. Po roku Rafałek zaczyna szkołę – Richmond Primary School, która przez siedem lat jest jego drugim domem. Zaczyna grać na trąbce – niestety geny Luisa Armstronga są mu obce, gra trochę w koszykówkę w szkolnej drużynie. Spokojnie płynie mu dzieciństwo. W 1996 roku w naszej rodzinie pojawia się Natalia – „siostra przylepka” – Rafał dostaje ją na ręce od pielęgniarki gdy siostrzyczka ma ze cztery godziny życia. Ta bliskość zadzierzgnięta w tamtej chwili między bratem i siostrą trwa do dziś. W tym samym roku, kiedy wracaliśmy z Grażynką z zakupów, za wycieraczką samochodu znaleźliśmy ulotkę o kadetach działających przy oddziale St. John Ambulance w dzielnicy Unley. Rafał był jeszcze za młody, ale na naszą prośbę przyjęli go tam przed jego dziesiątymi urodzinami.

Rafał: – Od tego dnia zaczyna się dla mnie osiem lat cotygodniowych spotkań, później wyjazdów na różnego rodzaju dyżury, setki a potem tysiące godzin przepracowane społecznie na różnego rodzaju imprezach począwszy od koncertów, meczów krykietowych na narodowych festiwalach skończywszy.

Po uroczystości wręczenia dyplomów

Jacek: – Wczesną australijską jesienią 2003 roku Rafał ma służbę w czasie dorocznych wyścigów konnych niedaleko Adelajdy. Ostatni wyścig dnia na pierwszym zakręcie. Fatalnie upada koń i dżokej. Rafał jest pierwszy na miejscu wypadku, mechanicznie wykonuje czynności, które zna już od wielu lat i przywraca do życia młodą dziewczynę. Wzywa śmigłowiec sanitarny. Lekarz tego śmigłowca, gdy już pacjentka była na pokładzie w stanie prawie stabilnym, mówi „Well done Rafał”. To wtedy słyszy po raz pierwszy słowa uznania z ust kogoś kim chciałby być... kiedyś. Czy to po tej akcji czy też za całokształt zostaje nominowany w 2003 roku do tytułu „Młody Australijczyk Roku”? Tytuł dostaje kto inny, ale jak to mistrz Andrzej Wajda powiedział ostatnio: – „Co tam Oskar, dla mnie najważniejsza nominacja”. Wierzymy mistrzowi.

Rafał: – W tym samym roku kończę szkołę średnią (Cabra Dominican College) i kontynuuję naukę. W dniu swoich osiemnastych urodzin zapisuję się do State Emergency Services. Spełnia się więc marzenie mojego życia. Teraz w domu rzadziej pojawia się biała koszula i czarne spodnie kojarzące się z kadetami St. John Ambulance. Częściej występuję w pomarańczowym kombinezonie, kasku, z latarką w ręce. Setki godzin spędzam na zabezpieczaniu miejsc wypadków, zalanych domów, poszukiwaniu dowodów popełnionych przestępstw... Ostatnio byłem przez tydzień na Kangoroo Island w ramach pomocy strażakom z Południowej Australii. Do tego cotygodniowe spotkania, ćwiczenia sprawnościowe... Wszystko połączone ze studiami i z pracą zawodową na pół etatu. W 2006 otrzymuję Enrolled Nurse Diploma, a dwa lata później kończę studia na University of South Australia. W lutym 2008 roku rozpoczynam swoją pełnoetatową pracę w Royal Adelaide Hospital.

Jacek: – Jeżeli ktoś z czytelników – niestety – znajdzie się tym szpitalu, to niech pamięta, że wśród wielu tysięcy zatrudnionych tam ludzi jest Rafał Ścieżka - Registered Nurse – chłopak który mając 22 lata, ma w swoim życiorysie 12 lat doświadczenia zawodowego. On naprawdę wie co robi.

Uroczystość wręczenia dyplomów ukończenia studiów na University of South Australia odbyła się 1 kwietnia 2008 w Festival Centre. Dla nas Polaków to szczególny dzień – wiadomo Prima Aprilis, ale to co tam się działo, działo się naprawdę. W każdym polskim kalendarzu 1 kwietnia to także imieniny Grażyny. To imię mamy Rafała, kobiety która 22 lata wcześniej, w mroźną lutową noc dała mu życie, jak się później okazało – z narażeniem swojego życia. Teraz dostała w dniu swoich imienin najpiękniejszy prezent od życia.

Po oficjalnej uroczystości celebrowaliśmy sukces w małej szwajcarskiej restauracji. Przed pojawieniem się gości kelner postawił przed miejscem Rafała prezent od dumnych rodziców - misiek stylizowany na absolwenta i długopis z wygrawerowanym napisem. Pytacie jaki napis? Pamiątkowy, prosty lecz bardzo ważny - „Well done Rafał”.

Rodzinną opowieść spisała Lidia Mikołajewska